AYDINLANMA ÇAĞI
(İLLÜMİNASYON ) Age de Lumieres
İLLÜMİNATİ bilindiği üzere 1776 da Almanya da Bavyera da kurulmuştur ,fakat o zamana kadar ,TAPINAK ŞÖVALYELERİ ve MASONLUK vasıtasıyla aynı fikirler farklı İSİMLER altında ama aynı amaca hizmet edecek şekilde BATIDA iyiden iyiye yeretmeye başlamıştır .
Bu süreci başlatan RÖNESANS VE REFORM hareketleri küçük aımlardı ve MEDİCİ veya ROTHCHİLD sülalaesi himayesinde büyük paraalrla finanse edilen sanatçı-yazar takımları tarafından olmazsa olmaz bir gereklilik olarak sunulmaya başlanan şey KÜFFARDI = ATEİZMDİ .
Sözde amaç kiliseye karşı insanın özgürlüğünün elde edilmesiydi . Ama ABD deneyimi şunu göstermiştir ki ,kilise baskısı olmayan ülkelerde de masonlar her koşulda kendi düzenleri ve DÜNYA hakimiyetlerine giden yolda en önemli engel olarak gördükleri DİNİ inançları parçalamayı adeta amaç edinmişti .
Kimsi zaman Marquis de Sade da olduğu gibi : SADİZMİN -cinselliğin en aşağı biçimleri yüceltilmiş ve bu kişilere değer verilmiştir . Aynı şekilde sanatta da BOZUK düşünceler sanat harikaları olarak sunulmuşlardır .İnsan ruhunu yıkıcı ve bozucu ne varsa yüceltmişlerdir . Şeytani figürleri , heykelleri ,tuhaf yaratık resim ve heykellerini yüceltmişlerdir .
Bunu yaparken de en çok kullandıkları şey İNSAN NEFSİ olmuştur .
Çünkü insanı daha önce aldatan ve bunun yöntemini bilen ŞEYTAN onlara gerekli talimatları veriyordu . AKLINI ve GURURNU okşayacak bir şeyle karşılaştı mı insan kendisini gerçekten değerli ve bilgiç sanmaya başlıyor zincirlerinden kurtulur kurtulmaz küfre dalıyordu .ASlında elbette bu bir yanılsamadır ,DECCALİN SU DEDİĞİ ŞEY ATEŞ ;ATEŞ DEDİĞİ ŞEY İSE SUDUR . NEfsini serbest bırakıp onu hayvanlaştımrayı özgürlük sana insan neticede nefsinin KÖLESİ olduğunu çok geçmeden farkeder ,ama artık iyice azgınlaşan NEFSİNE söz geçiremeyecek hale gelir.Oysa NEFSİNİ zapteden için gerçek KURTULUŞ vardır . Nefsi terbiye temenin en iyi yöntemi de nefsinin yap dediğini yapmamak ,yapma dediğini yapmaktır .Yani nefs namaz kılma oruç tutma,iyilik yapma,sen selam verme o versin ,o da kim oluyormuş gibi sürekli kötülüğe teşvik eder iyilikten uzaklaştırmaya çalışır .Bunlara dikkat etmek gerekir ki kurtulalım .Bunun yolu da temiz kalplilikle bir tevbe ,ihlas ve Farzları yerine getirmek suretiyle olur ,İyiliği yapıp emretmeli ,kötülükten uzak durup menetmelidir ki insa EŞREFİ MAHLUK olma vasıflarına nail olsun .Böylece Alah c.c. ün üflediği nuru ala nur ruhunu yüceliklerini keşfedebilir , huzurla yaşamayı öğrenir ve her iki alemini de kurtarabilir inşaAllah .
" Aydınlanma Çağı olarak adlandırılan tarihsel dönem, Aydınlanma felsefesinin 18. yüzyılda doğup benimsenmeye başladığı dönemdir. Batı toplumunda 17. ve 18. yüzyıllarda gelişen ve akılcı düşünceyi eski, geleneksel, değişmez kabul edilen varsayımlardan, önyargılardan ve ideolojilerden özgürleştirmeyi ve yeni bilgiye yönelik kabulü geliştirmeyi amaçlayan düşünsel gelişimi kapsayan dönemi tanımlar.Aydınlanmaya yol açan başlıca düşünsel gelişmeler Rönesans ve Reform hareketleridir. Aydınlanmanın ilk temsilcileri olarak genellikle Rene Descartes ve Gottfried Wilhelm Leibniz kabul edilir. Almanya'da Johann Gottfried Herder, Immanuel Kant, Christian Wolff; Fransa'da Denis Diderot, Claude Adrien Helvétius, Montesquieu, Jean-Jacques Rousseau, Voltaire; Büyük Britanya'da David Hume, John Locke ve Thomas Paine Aydınlanma çağının en önemli temsilcileridir.
Aydınlanma felsefesi ya da 18. yüzyıl felsefeleri genel olarak insanın kendi yaşamını düzenlemesini yeniden gündeme almış, hem düşüncenin hem toplumsal yaşamın köklü değişimlere uğrayacağı bir sürecin fikirsel/felsefi başlatıcısı olmuştur. Bu yüzyılın sonlarına doğru meydana gelen Fransız devrimi (1789), ve ardından gerçekleşen modernleşme süreçleri, düşünsel anlamda etkilerini ve kaynaklarını aydınlanma felsefesinde bulmaktadır. .Din ya da Tanrı merkezli toplumsal yapının ve düzenlemelerin yerini bu süreçte akıl merkezli toplumsal düzenlemeler arayışı alır. Geniş ve genel anlamıyla aydınlanma, ortaçağda hüküm süren dünya görüşüne karşı yeni bir dünya görüşünün ortaya çıkması ve temelendirilmesi olarak belirtilir. Bu yüzyıl yeni bir ideal ile tarih sahnesinde yer alır; bu ideale göre, aklın aydınlattığı kesin doğrulara ve bilginin ilerlemesine dayanan entelektüel bir kültür egemen olmalıdır ve bu kültür sonsuz bir şekilde ilerlemelidir. Böylece ilerleme ideali, insanın geleneğin köleliğinden kurtularak sürekli mutluluk ve özgürlük yolunda gelişeceği düşüncesine dayandırılır.
Aydınlanma felsefesinin kaynağı Rönesans felsefesi ve özellikle de 17. yüzyıl felsefesinin ortaya koyduğu ilkelerdir. Rönesanstan itibaren düşüncenin tarihsel otoritelerden kurtulması, bilgi ve yaşam hakkında akla ve deneyime dayanmaya başlaması sözkonusudur. 17. yüzyıl da bu gelişmeler sistemleştirilip temel ilkelere dönüştürülmeye başlanmış, rasyonalizmin belirginleştiği bu yüzyılda aydınlanma felsefesinin düşünsel temelleri bir anlamda hazırlanmıştır. Sekülerleşme aydınlanma felsefesinin ve genel anlamda aydınlanmacılığın her tür girişiminde temel olmuş olan bir yönelimdir.18. yüzyıl felsefesinde bir yanda rasyonalizmin öte yandan empirizmin güçlenmesi ve bunlardan meydana gelen teorik sorunların yeni bir takım sentezlerle aşılmaya çalışılması sözkonu olacaktır. Aydınlanma çağı, aklın ışığında felsefenin de yepyeni bir etkileyicilikle ortaya çıkışına, yaygınlaşmasına, yeni sentezlerle sistematikleştirilmesine etki etmiştir. Bu bakımdan bu yüzyıla "felsefe yüzyılı" denmesi de söz konusudur.
Aydınlanma çağının ana fikri, akıl aracılığıyla doğru bilgilere ulaşılabileceği ve bu doğru bilgi ile de toplumsal yaşamın düzenlenebileceğidir. Öte yandan bilim alanındaki önemli gelişmeler de aydınlanma çağına öncülük eder ve bu çağda ayrıca çok yoğun yeni bilimsel gelişmeler kaydedilir. Daha 15.yüzyıldan itibaren meydana gelmeye başlayan yeni keşifler ve icatlar bu süreci hazırlamış, bunun sonunda da "karanlık çağ" olarak değerlendirilen Orta Çağ'ın sonuna gelinmiştir. Deney ve gözlem, aklın uygulama araçları olarak bu dönemde bilimsel yöntemim ilkeleri biçiminde ortaya çıkmış ve doğa bilimlerinde önemli gelişmelere kaynaklık etmiştir.Dinde meydana gelen yenileşme hareketleri de, dinsel düşüncenin giderek geriletilmesi ve Aydınlanmacılıkla birlikte kuruculuk ve egemenlik gücünü kaybetmesiyle sonuçlanmıştır. Rönesans ve reformlarla başlayan bu gelişmeler, aydınlanmacılıkla doruğuna varmış ve buradan itibaren Modernite denilen sürecin oluşumunu hazırlamıştır. Bu sürec aydınlamacılıkta ifadesini bulan köklü bir zihin değişikliği anlamına gelmektedir.Newton ve Kopernik ile tüm bir evren-dünya kavrayışı değişime uğramış, Descartes ve Kant gibi isimlerle bu değişen zihniyetin felsefi düşüncesi geliştirilmiştir. Avrupa'daki endüstri devrimleri de bu sürecin maddi temelini oluşturmaktadır. Yeni ve bambaşka toplumsal ve ekonomik ilişkiler icerisinde yaşamaya başlayan insanlar, ortaya çıkan yeni düşünce biçimleriyle dünyaya bambaşka gözlerle bakmaya başlamışlardır. Bunun sonucunda modern yaşamın temellleri atılmıştır. 1789 Fransız ihtilalinin temelinde, Fransız aydınlanmacılığının belirleyici bir etkisi vardır.
BU DÜŞÜNCENİN KÖKLEŞMESİNDEKİ EN BÜYÜK ETKEN FİLOZOF VE YAZARLARDI İŞTE ONLAR :
BerkeleyClaude Adrien HelvétiusJean le Rond d'AlembertDavid HumeRené DescartesDenis DiderotEtienne Bonno de CondillacFrancis BaconGalileoGotthold Ephraim LessingGottfried LeibnizImmanuel KantJean-Jacques RousseauJohn LockeJulian Offray de LamettrieKopernikLaplaceLois Rene de Caradeux de la ChalotaisMontesquieuNewtonSpinozaThomas HobbesVoltaire
Bu süreci başlatan RÖNESANS VE REFORM hareketleri küçük aımlardı ve MEDİCİ veya ROTHCHİLD sülalaesi himayesinde büyük paraalrla finanse edilen sanatçı-yazar takımları tarafından olmazsa olmaz bir gereklilik olarak sunulmaya başlanan şey KÜFFARDI = ATEİZMDİ .
Sözde amaç kiliseye karşı insanın özgürlüğünün elde edilmesiydi . Ama ABD deneyimi şunu göstermiştir ki ,kilise baskısı olmayan ülkelerde de masonlar her koşulda kendi düzenleri ve DÜNYA hakimiyetlerine giden yolda en önemli engel olarak gördükleri DİNİ inançları parçalamayı adeta amaç edinmişti .
Kimsi zaman Marquis de Sade da olduğu gibi : SADİZMİN -cinselliğin en aşağı biçimleri yüceltilmiş ve bu kişilere değer verilmiştir . Aynı şekilde sanatta da BOZUK düşünceler sanat harikaları olarak sunulmuşlardır .İnsan ruhunu yıkıcı ve bozucu ne varsa yüceltmişlerdir . Şeytani figürleri , heykelleri ,tuhaf yaratık resim ve heykellerini yüceltmişlerdir .
Bunu yaparken de en çok kullandıkları şey İNSAN NEFSİ olmuştur .
Çünkü insanı daha önce aldatan ve bunun yöntemini bilen ŞEYTAN onlara gerekli talimatları veriyordu . AKLINI ve GURURNU okşayacak bir şeyle karşılaştı mı insan kendisini gerçekten değerli ve bilgiç sanmaya başlıyor zincirlerinden kurtulur kurtulmaz küfre dalıyordu .ASlında elbette bu bir yanılsamadır ,DECCALİN SU DEDİĞİ ŞEY ATEŞ ;ATEŞ DEDİĞİ ŞEY İSE SUDUR . NEfsini serbest bırakıp onu hayvanlaştımrayı özgürlük sana insan neticede nefsinin KÖLESİ olduğunu çok geçmeden farkeder ,ama artık iyice azgınlaşan NEFSİNE söz geçiremeyecek hale gelir.Oysa NEFSİNİ zapteden için gerçek KURTULUŞ vardır . Nefsi terbiye temenin en iyi yöntemi de nefsinin yap dediğini yapmamak ,yapma dediğini yapmaktır .Yani nefs namaz kılma oruç tutma,iyilik yapma,sen selam verme o versin ,o da kim oluyormuş gibi sürekli kötülüğe teşvik eder iyilikten uzaklaştırmaya çalışır .Bunlara dikkat etmek gerekir ki kurtulalım .Bunun yolu da temiz kalplilikle bir tevbe ,ihlas ve Farzları yerine getirmek suretiyle olur ,İyiliği yapıp emretmeli ,kötülükten uzak durup menetmelidir ki insa EŞREFİ MAHLUK olma vasıflarına nail olsun .Böylece Alah c.c. ün üflediği nuru ala nur ruhunu yüceliklerini keşfedebilir , huzurla yaşamayı öğrenir ve her iki alemini de kurtarabilir inşaAllah .
" Aydınlanma Çağı olarak adlandırılan tarihsel dönem, Aydınlanma felsefesinin 18. yüzyılda doğup benimsenmeye başladığı dönemdir. Batı toplumunda 17. ve 18. yüzyıllarda gelişen ve akılcı düşünceyi eski, geleneksel, değişmez kabul edilen varsayımlardan, önyargılardan ve ideolojilerden özgürleştirmeyi ve yeni bilgiye yönelik kabulü geliştirmeyi amaçlayan düşünsel gelişimi kapsayan dönemi tanımlar.Aydınlanmaya yol açan başlıca düşünsel gelişmeler Rönesans ve Reform hareketleridir. Aydınlanmanın ilk temsilcileri olarak genellikle Rene Descartes ve Gottfried Wilhelm Leibniz kabul edilir. Almanya'da Johann Gottfried Herder, Immanuel Kant, Christian Wolff; Fransa'da Denis Diderot, Claude Adrien Helvétius, Montesquieu, Jean-Jacques Rousseau, Voltaire; Büyük Britanya'da David Hume, John Locke ve Thomas Paine Aydınlanma çağının en önemli temsilcileridir.
Aydınlanma felsefesi ya da 18. yüzyıl felsefeleri genel olarak insanın kendi yaşamını düzenlemesini yeniden gündeme almış, hem düşüncenin hem toplumsal yaşamın köklü değişimlere uğrayacağı bir sürecin fikirsel/felsefi başlatıcısı olmuştur. Bu yüzyılın sonlarına doğru meydana gelen Fransız devrimi (1789), ve ardından gerçekleşen modernleşme süreçleri, düşünsel anlamda etkilerini ve kaynaklarını aydınlanma felsefesinde bulmaktadır. .Din ya da Tanrı merkezli toplumsal yapının ve düzenlemelerin yerini bu süreçte akıl merkezli toplumsal düzenlemeler arayışı alır. Geniş ve genel anlamıyla aydınlanma, ortaçağda hüküm süren dünya görüşüne karşı yeni bir dünya görüşünün ortaya çıkması ve temelendirilmesi olarak belirtilir. Bu yüzyıl yeni bir ideal ile tarih sahnesinde yer alır; bu ideale göre, aklın aydınlattığı kesin doğrulara ve bilginin ilerlemesine dayanan entelektüel bir kültür egemen olmalıdır ve bu kültür sonsuz bir şekilde ilerlemelidir. Böylece ilerleme ideali, insanın geleneğin köleliğinden kurtularak sürekli mutluluk ve özgürlük yolunda gelişeceği düşüncesine dayandırılır.
Aydınlanma felsefesinin kaynağı Rönesans felsefesi ve özellikle de 17. yüzyıl felsefesinin ortaya koyduğu ilkelerdir. Rönesanstan itibaren düşüncenin tarihsel otoritelerden kurtulması, bilgi ve yaşam hakkında akla ve deneyime dayanmaya başlaması sözkonusudur. 17. yüzyıl da bu gelişmeler sistemleştirilip temel ilkelere dönüştürülmeye başlanmış, rasyonalizmin belirginleştiği bu yüzyılda aydınlanma felsefesinin düşünsel temelleri bir anlamda hazırlanmıştır. Sekülerleşme aydınlanma felsefesinin ve genel anlamda aydınlanmacılığın her tür girişiminde temel olmuş olan bir yönelimdir.18. yüzyıl felsefesinde bir yanda rasyonalizmin öte yandan empirizmin güçlenmesi ve bunlardan meydana gelen teorik sorunların yeni bir takım sentezlerle aşılmaya çalışılması sözkonu olacaktır. Aydınlanma çağı, aklın ışığında felsefenin de yepyeni bir etkileyicilikle ortaya çıkışına, yaygınlaşmasına, yeni sentezlerle sistematikleştirilmesine etki etmiştir. Bu bakımdan bu yüzyıla "felsefe yüzyılı" denmesi de söz konusudur.
Aydınlanma çağının ana fikri, akıl aracılığıyla doğru bilgilere ulaşılabileceği ve bu doğru bilgi ile de toplumsal yaşamın düzenlenebileceğidir. Öte yandan bilim alanındaki önemli gelişmeler de aydınlanma çağına öncülük eder ve bu çağda ayrıca çok yoğun yeni bilimsel gelişmeler kaydedilir. Daha 15.yüzyıldan itibaren meydana gelmeye başlayan yeni keşifler ve icatlar bu süreci hazırlamış, bunun sonunda da "karanlık çağ" olarak değerlendirilen Orta Çağ'ın sonuna gelinmiştir. Deney ve gözlem, aklın uygulama araçları olarak bu dönemde bilimsel yöntemim ilkeleri biçiminde ortaya çıkmış ve doğa bilimlerinde önemli gelişmelere kaynaklık etmiştir.Dinde meydana gelen yenileşme hareketleri de, dinsel düşüncenin giderek geriletilmesi ve Aydınlanmacılıkla birlikte kuruculuk ve egemenlik gücünü kaybetmesiyle sonuçlanmıştır. Rönesans ve reformlarla başlayan bu gelişmeler, aydınlanmacılıkla doruğuna varmış ve buradan itibaren Modernite denilen sürecin oluşumunu hazırlamıştır. Bu sürec aydınlamacılıkta ifadesini bulan köklü bir zihin değişikliği anlamına gelmektedir.Newton ve Kopernik ile tüm bir evren-dünya kavrayışı değişime uğramış, Descartes ve Kant gibi isimlerle bu değişen zihniyetin felsefi düşüncesi geliştirilmiştir. Avrupa'daki endüstri devrimleri de bu sürecin maddi temelini oluşturmaktadır. Yeni ve bambaşka toplumsal ve ekonomik ilişkiler icerisinde yaşamaya başlayan insanlar, ortaya çıkan yeni düşünce biçimleriyle dünyaya bambaşka gözlerle bakmaya başlamışlardır. Bunun sonucunda modern yaşamın temellleri atılmıştır. 1789 Fransız ihtilalinin temelinde, Fransız aydınlanmacılığının belirleyici bir etkisi vardır.
BU DÜŞÜNCENİN KÖKLEŞMESİNDEKİ EN BÜYÜK ETKEN FİLOZOF VE YAZARLARDI İŞTE ONLAR :
BerkeleyClaude Adrien HelvétiusJean le Rond d'AlembertDavid HumeRené DescartesDenis DiderotEtienne Bonno de CondillacFrancis BaconGalileoGotthold Ephraim LessingGottfried LeibnizImmanuel KantJean-Jacques RousseauJohn LockeJulian Offray de LamettrieKopernikLaplaceLois Rene de Caradeux de la ChalotaisMontesquieuNewtonSpinozaThomas HobbesVoltaire
